بررسی دلایل وقوع مساله قیرزدگی در محورهای استان خوزستان

پدیده قیرزدگی در واقع حرکت قیر از درون آسفالت به بالا و تشکیل یک قشر قیری در سطح راه است که باعث ایجاد سطحی براق و شیشه مانند با قابلیت انعکاس نور می گردد و معمولاً بسیار چسبنده است. در این فرآیند، ممکن است مصالح سنگی ریزدانه نیز به همراه قیر به سطح راه انتقال یابد. قیرزدگی، هنگامی روی می دهد که روانی و حجم قیر تحت تاثیر دمای محیط افزایش یافته، به تدریج موجب پرشدن منافذ خالی مخلوط آسفالتی توسط قیر گردد. افزایش بیشتر حجم قیر باعث روزدگی آن در سطح روسازی می شود. نکته قابل ذکر آن است که طی این فرآیند در فصول گرم متوالی، حجم قیر روزده به صورت تجمعی افزایش خواهد یافت و سبب لغزنده شدن سطح راه و افزایش خطر تصادف به ویژه در هنگام بارندگی می شود. در رابطه با قیرزدگی مخلوط های بتن آسفالتی به جز مشاهدات کیفی و تجربی، تلاش بیشتری برای درک مکانیزم قیرزدگی صورت نگرفته است. این امر به این دلیل است که قیرزدگی تا حد زیادی به عواملی چون عملیات ساخت ضعیف و مهارت های کم مانند اختلاط ناکافی، جداشدگی مصالح درشت دانه از ریز دانه، تراکم نامناسب و دمای بیش از حد مخلوط آسفالتی هنگام تراکم، نسبت داده شده و مکانیزم دقیق آن به صورت تئوری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بسیاری از تحقیقات انجام شده در حقیقت به منظور شناخت بیشتر این پدیده صورت گرفته اند و به ندرت تحقیقات میکروسکوپی در مورد قیرزدگی صورت گرفته است. قیرزدگی از مهمترین مشکلات و خرابی های راه های کشور و استان خوزستان به خصوص در محورهایی با بار ترانزیتی سنگین می باشد. این پدیده باعث افت ایمنی در جاده ها شده و پتانسیل بروز تصادفات را به خصوص در فصول بارندگی افزایش میدهد. در این تحقیق ابتدا استان خوزستان را به سه منطقه آب و هوایی تقسیم نموده و پس از آن در هر منطقه به شناسایی دلایل قیرزدگی پرداخته شده است. در این تحقیق ابتدا از محورهای مختلف اقدام به نمونه گیری از نقاط محدوده قیرزده و نقاط قیرنزده مجاور مناطق قیرزده شد. نمونه گیری از مناطق قیرنزده به سبب مقایسه و کمک به تشخیص علل اصلی قیرزدگی انجام پذیرفته است. با جمع آوری اطلاعات کنترل کیفی و استفاده از نتایج آزمایش های انجام پذیرفته بر روی نمونه های قیرزده و قیرنزده، علل احتمالی قیرزدگی در محورها مشخص گردید. عوامل دخیل در پدیده قیرزدگی مانند مصرف قیر بالاتر از درصد قیر بهینه تعیین شده در طرح، فضای خالی مخلوط آسفالتی، آلودگی مخلوط آسفالتی به مواد آلاینده مانند گازوییل و مازوت، استفاده بیش از حد از اندودهای سطحی و نفوذی، روش تعیین مقدار قیر بهینه، خطاهای آزمایشگاهی مربوط به تعیین درصد قیر در محل و شرایط محیطی( شامل وضعیت ترافیکی و آب و هوایی) بررسی شده و نقش هر یک از این عوامل در قیرزدگی محورهای مورد مطالعه تعیین گردیده است. در نهایت، با استفاده از داده های جمع-آوری شده، اقدام به تهیه مدل ریاضی تخمین سطح قیرزدگی در مناطق آب و هوایی گردیده است.